Kip

Het motregent. Er zijn steigers en kabels en werktuigen en zo en in de verte loopt een man die hier ogenschijnlijk wel thuishoort. Ik stel mij voor dat die man met een scherpe klap zijn hoofd verliest – dat zou hier zomaar kunnen. En dat diens lichaam neerdwarrelt en direct tot stilstand komt. Ik denk: ‘dat is in elk geval al één verschil tussen kippen en mensen’.

Kunstkritiek

Sinds een dik jaar fiets ik elke morgen langs de Vecht en passeer zo de woonboten waarin Utrecht z’n hoeren huisvest. Tegen de flanken van de brug die deze drijvende variatie op sodom-en-gomorra doormidden snijdt is een kunstwerk geplakt van tegeltjes. Het beeldt in een stuk of wat groengetinte, gemozaïekte tableaus steeds setjes van twee vrouwtjesdieren uit die het – op een knusse manier - reuze gezellig met elkaar hebben. Letterlijk en figuurlijk een tamelijk vlak geheel en op zichzelf verre van aanstootgevend. Het is de titel die me in de loop van het jaar lelijk dwars is gaan zitten: ‘Sisters in Paradise’.

Eerst ga je in gedachten een stukje mee met de kunstenaar. Want, tja, een kunstwerk met een passender titel zoals ‘Losers is Hell’ krijg je vast niet verkocht bij de keten van ambtenarij die achtereenvolgens over de kunsten, de bruggen en de hoeren gaat. Dan stel je je de discussie voor tussen die kunstenaar en die ambtenaren van kunsten en bruggen en hoeren. Het geginnegap.

- “Nu effe serieus. Kunnen we dit wel maken?”

- “Joh, je moet het zien als een commentaar, als een ironisch commentaar. Misschien ook wel als een aansporing tot gedragsverandering. Want vergis je niet: die meiden krabben elkaar voor een tientje de ogen uit. Het heeft duidelijk meer kanten.”

“Haha, zoiets als ‘Arbeit Macht Frei’, bedoel je.”

Een gierende lach en dan is het tijd om een besluit te nemen.

“‘Sisters in Paradise’… Vooruit met de geit.”