Een ongeluk op Ramses Square

Ik luister naar Big Mama Thornton die ‘Hound Dog’ doet en denk aan mijn moeder die daar een 45 toeren plaatje van grijsdraaide – maar dan in de Elvis-uitvoering. Van Big Mama Thornton had niemand toen ooit gehoord en van Elvis wel, dat spreekt. Zelf ken ik Big Mama Thornton ook alleen maar omdat we nu internet hebben, dat je met allerlei slimmigheidjes vanaf Elvis via slinkse omwegen doet uitkomen bij… Het is allemaal niet mijn verdienste.

Omdat mijn moeder oud is en niet aan internet doet, bedenk ik me ineens: ik schrijf haar een brief. Of, beter nog, ik maak een boekje speciaal voor haar met gedichten en verhalen, om haar eens van die dingen te vertellen die ik wildvreemden met gemak voor de voeten werp. Ik ben in een genereuze stemming en zie dat boekje al voor me: het moet een glimmende kaft hebben en een ruime opzet met grote letters.

Daar gaat het plan in duigen. Want met grote letters bestaat de kans dat ze het ook echt gaat lezen. En dan zou het sprekend lijken alsof ik wel eens drugs gebruik, of teveel met seks bezig ben, of mijn humeur niet onder controle heb waardoor ik goede mensen het graf in wens, of door roekeloosheid een akelig busongeluk heb veroorzaakt op Ramses Square. Of erger. Terwijl ik niet eens precies meer weet waar Ramses Square ook-al-weer ligt.

Ik had haar beter eens kunnen bellen, vandaag.