Dagen

Er zijn dagen dat alles kan. Met je moeder op de tribune bij FC Utrecht, juist als zich een helicopter in de Bunnik-side boort – dat gaf me een paniek! Op kroegentocht met een dode. Iemand die ongevraagd met een graafmachientje een vijver in je tuin maakt. Of dat er steeds iemand achter je loopt en dat je zeker weet dat die een plastic zak over je kop wil trekken. En dat je denkt: waarom schreeuwt dat mens toch de hele tijd door die muziek heen – en dat het maar niet ophoudt. Die dagen nu, die zijn voorbij. Pff.

Onderhoudend pauzeprogramma

Landerige zondag

Terwijl Verstand z'n zege nog viert, rukt Verveling al venijnig aan z'n ketting.

Geen chocola

Veel is me te machtig. Zo heb ik 1001 gedachtes gehad over de liefde, de laatste tijd. Eén houdt stand: "liefde is géén chocola". Er schuilt geen groot filosoof in mij.

Straatpraat (3)

“Niks zo kansloos als een vrouw met een hond. Voor mij dan, hé?”

Een soort compliment (denk ik)

“Joh, zowat iedereen! Behalve jullie, natuurlijk. Maar jullie komen ook van een andere planeet.”

Navels staren

Februari, alweer. Ik had voornemens, vaste voornemens. Zoals focus op het werk. En een beste vader zijn (een ware kameraad van 7 tot 7). En géén drank door de week. En uitgeslapen aan de maandag beginnen. En attent zijn voor m’n vrienden: bereikbaar, open, initiatiefrijk. En schrijven ook, veel schrijven - eindelijk eens met de aandacht die dat feitelijk nodig heeft. Een man, kortom, die z’n verantwoordelijkheden kent en in balans is en in vrede leeft met z’n omgeving. Ambitieus, maar je moet de lat hoog leggen en het had er op één-of-andere manier de schijn van dat ik er aan toe was.

Het komt moeizaam op gang. Of beter: er is niks van gekomen. Een volle maand gevuld met navels staren. Niet achteloos en van een afstandje, maar expliciet en frontaal. Dat was ook leuk. Dat was héél leuk. Misschien dat ik er een gebroken boekjaar van maak. Dan is het pás februari, in plaats van alweer. Of dat ik januari aanmerk als de 13e maand van 2008. Of dat ik gewoon maar toegeef dat ik liever navels staar en dat een mens moet doen waar ie goed in is.