Over lijken

Vroeger was ik verslaafd aan tv-detectives. Mannix, Ironside, Baretta, Starsky & Hutch, Hill Street Blues. Waarom, dat weet ik niet meer, maar na Miami Vice ben ik in één keer cold-turkey afgekickt. Een kleine twintig jaar later (met als excuus een fase van totale verzwakking) ben ik even plotseling terug bij af. CSI, NCSI, Bones, Numbers, Law & Order - Special Victims Unit en meer – het kan niet op. Dit is veranderd: lijken van toen waren nette, schone mensen met één of meer gaatjes in hun t-shirt – het leek eigenlijk meer alsof ze sliepen. Lijken van nu worden frontaal getoond in alle fases van verrotting en met de meest ondenkbare verminkingen. Er wordt ook volop in gewroet en gezaagd. Gisteren nog twee uitgedrukte ogen van binnen gezien. “It feels like popping grapes.” Zo leer je nog eens wat.