Reset 2008

Tot mijn verbazing is het mijn mobieltje dat de vraag stelt waar het om draait: "Restore Manufacturer’s Settings Now?"

Voetbal

Er stond een man aan de deur met een perfect rond hoofd. Een vleeskleurige voetbal op een sokkel. Ik wilde niets liever dan er even aan zitten. Of er op z'n minst een foto van maken. Maar daar kwam natuurlijk niets van.

Klein gebrek

Er was daar ook een man die zei dat ie altijd waanzinnig koude voeten had en dat hij dat behoorlijk ongeriefelijk vond, maar dat de beste artsen er naar gekeken hadden en dat er niets - maar dan ook niets - aan te doen was en dat hij er dus maar mee te leven had, of hij dat nu leuk vond of niet - en leuk vond hij het niet, want aan koude voeten, daar is geen voordeeltje aan te ondekken en dat waren die artsen ook met hem eens, zei hij, ze hadden hem dat zwart-op-wit gegeven voor keurende instanties uit de wereld van de assurantiën - overigens tot de dag van vandaag zonder het beoogde resultaat, waardoor je je wel kon afvragen waarom je ooit al die premies had betaald.

Dwaalspoor

Alle weken zijn in spreadsheets gevat. De tijd van je leven, teruggebracht tot eenheden van 0,19 cent fiscaal voordeel. Van vertrekpunt naar bestemming en omgekeerd. Inclusief omtrekkende bewegingen. Waar was jij toen en toen?

Kerst indachtig

"Hé? Je kijkt me áán terwijl ik met je praat..."

Het weerzien

"Tsjee, die kop…wil je daar eigenlijk iets mee zeggen?"

Verkeerde Lieveheer

Wij zouden zeker als dolende zieltjes eindigen op de heide van De Maai, wist Ma, nadat wij spelenderwijs een boompje in de tuin hadden omgezaagd. We hoéfden haar natuurlijk niet te geloven, maar ze wees ons met plezier de onheilspellende voortekenen. Hadden we daar niet de ‘Verkeerde Lieveheer’ gezien, de levensgrote Jezus-aan-het-kruis op mini-Calvarie met zijn hoofd naar de verkeerde kant? En van wie dachten wij dan wel dat hij de herder was?

Stapvoets

"Hé, kijk uit waar je loopt. Wandelende tak!"

Mig zegt

"He, de machine hapert! Wat nou lamzak: schrijven zul je! Nix blogvrij, da’s alleen voor zwangeren." Hmm, wel, in dat geval...

Offline

OK. Het werkt dus wél als je druk doet, maar niet als je het druk hebt. Neem een weekje blogvrij.

Het misverstand

* vriendelijke waarschuwing voor passanten: deze tekst is eigenlijk veel te lang, maar ik ben momenteel te lui om hem in korten *

Het was op de eerste zondag van advent dat wij het portfolio van zaken die spelen tussen mensen die wij kennen eens doornamen. Misverstanden ontstaan uit toevallige ketens van onwaarschijnlijke gebeurtenissen, bedacht ik. Iets zou zijn gewone loop moeten hebben, er komt een kink in de kabel en voila: misverstand. Wie had, bijvoorbeeld, kunnen voorzien dat die e-mail nooit zou aankomen? Of door een vergissing bij de verkeerde persoon terecht kwam? En dat zus-en-zo dáár was, terwijl die-en-die dacht dat hij elders zou zijn? Dan ontstaat al gauw een warboel in de hoofden, de perfecte voedingsbodem voor misverstanden.

Het misverstand is dan weer op te lossen is door teruguit te redeneren, zodat alle betrokkenen kunnen zien waar het misging, waar het toeval zijn rol ging spelen, zo je wilt. Zaak verhelderd, kwestie uit de wereld, ieder gaat tevreden zijns weegs. Dat niet méér misverstanden zo opgelost worden, het leek mij, zo bekeken, een zaak van gebrek aan vermogen om achteruit te redeneren. Wie dat niet kan, ziet tenslotte niet waar het rechte pad – geplaveid met goede bedoelingen - eindigde en het dwaalspoor van het toeval begon. Dacht ik.

En, dacht ik ook nog, dat kan natuurlijk komen doordat het misverstand zélf het zicht op de werkelijkheid vertroebelt bij de direct betrokkenen. Vervolgens bedacht ik – ik was nu goed op dreef: daar kunnen niet-betrokken omstanders een helpende, zelfs reddende hand toesteken. Misschien heb je daar als omstander zelfs wel een morele plicht toe, zoals de verkennerseer of de ereplicht van de EHBO-er: een kort, verhelderend feitenonderzoek als eerste hulp bij misverstanden. Dat is toch wel het minste wat je in voorkomende gevallen kunt bieden. Eigenlijk begrijp ik niet waarom we dat niet gewoon doen. Dacht ik dus.

Nu ben je écht gek geworden. Of dronken. Of allebei. Wist zij. Daar had ik niet van terug.

Onder Mocro's

"Ik heb laatst gesolliciteerd."
"Ah man, hoofdpijn is dat werk.
"Nee man, dit werk is geen hoofdpijn."

(Vangst: Nicolle)

Pamflet

Er is géén genade.

Dreigen met gezelligheid

Het gourmetstelletje – Aldi-impulsaankoop van drie winters terug – is uit de schuur- en voor het eerst uit zijn verpakking gehaald. Alles geteld en in orde bevonden. Er zitten acht kabouterpannetjes en kabouterspateltjes in de doos, precies zoals beloofd…

Loopbaan

"Ik word hier nog elke dag iets wijzer van. En iets eenzamer."

Alles is anders

Het groepje dat ik aanzie voor verwarde Italiaanse drugstoeristen, blijkt te bestaan uit Bergeijkse dagjesmensen.

Staalkaart

De postbezorgers van de firma Sandd. Staalkaart van wat er in mensenlevens zoal mis kan gaan.

Gebakken spek

Dat raam was zo helder en schoon! Ik kon de afstand niet schatten en liep er tegenaan. Het glas ging niet aan scherven, maar viel als een laken. Er was geen geluid, de zon scheen. En ergens was er gebakken spek. Dat wist ik zeker.

De bekentenis

"En jij dan?"
"Ik? Ik niet. Moet er niet aan denken."
"Ook niet als je…"
"Nee, sorry, nooit."

Slordig universum

Een professionele tape-dispenser, twee nieuwe boeken en één cd die nog niet uit hun verpakking zijn geweest, alle stripboeken, vijf van zes theelepeltjes die een enig setje vormen, een vriend in nood, een atlas, een kelnersmes, een voordeursleutel en een bankafschrift waar iemand om zeurt. Al deze dingen moeten ergens in de buurt zijn, maar ik heb ze toch vandaag niet kunnen vinden. Gelukkig is dat kind dan weer wél terecht.

Gedane zaken

Er is daar een vrouw en die zit in haar eentje op haar gemak Westmalles te drinken. Ze heeft boodschappen gedaan, die naast haar liggen op het bankje. Daar zit een doorzichtig, dichtgeknoopt zakje bij met muntbladeren. Als ze met haar derde Westmalle van de bar terugkomt, gaat ze op dat zakje zitten. Dat geeft een plof en de bladeren dwarrelen een beetje om haar heen. Ik schrik er van, zij niet. Ze kijkt eerder met een soort vertedering naar de bladerberg, veegt alles zowat bij elkaar en stopt het in een tas van de Schoenenreus.

Nachtfilosofen (2)

"Alles is er altijd en is in alles. Snap je?"

Nachtfilosofen (1)

"Voor mij is het duidelijk: ‘Als ie d’r niet in mag, dan zit het er ook niet in.’"

Verschijning

Het gaat naar Heiloo. Daar is Maria wel eens verschenen. Er is een bordje dat je de weg wijst naar de precieze plek. En verder merk je er niets van.

Voor intimi

"Jek! Getverdemme!"
"Hmm, wat?"
"M'n vinger! Ruik eens aan m'n vinger!"
"Moet het of mag het?"