zondag 16 december 2007
Verkeerde Lieveheer
Wij zouden zeker als dolende zieltjes eindigen op de heide van De Maai, wist Ma, nadat wij spelenderwijs een boompje in de tuin hadden omgezaagd. We hoéfden haar natuurlijk niet te geloven, maar ze wees ons met plezier de onheilspellende voortekenen. Hadden we daar niet de ‘Verkeerde Lieveheer’ gezien, de levensgrote Jezus-aan-het-kruis op mini-Calvarie met zijn hoofd naar de verkeerde kant? En van wie dachten wij dan wel dat hij de herder was?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Soms zou ik toch wel eens willen weten wat er aan vooraf ging en hoe het afloopt. Dit is zo'n stukkie dat een verhaal zou moeten worden. Het is nog niet af, EFCE!
Lieve v/h,
Nee, helaas, dit is T. Je kunt T er over hebben of het nou een goed stukkie is, maar zo komt het in me op en zo wordt het dus opgeschreven. Niet om eigenwijs te zijn, ofzo, maar dit hier is mijn notitieboekje is en niet meer of minder dan dat. Misschien een afknapper, maar veruit het grootste deel van wat je hier beschreven ziet is 'echt'.
Geen af-knapper, zo hoog gespannen waren de verwachtingen niet.
"Echt" = niet persé de werkelijkheid.
Snap het niet helemaal, maar geeft niet, hoeft niet.
;-)
So, wat ben ik een ouwe zeur, zie ik nu. En wat jammer dat reflexie vaak tot de volgende dag wordt gewaard:-)
Geen halszaak. Dit "fragmentje" (maar dat is het dus niet!) riep droomachtige beelden bij me op en ik kon me voorstellen dat er een surrealistisch, beeldend verhaal omheen zou zitten. Mede vanwege die laatste zin. Dat is toch een pakkende cliffhanger?
Het roept meer vragen op: naar de verkeerde Lieveheer en waarom zijn hoofd de verkeerde kant op wijst en wat de goede kant dan wel is... en nog zo wat.
Het was geen kritiek.
Vraag me ook af wat jij onder "echt" verstaat in dit verband, maar dat voert te ver.
Een reactie posten