Tegenvoeter

Blog: efce ( Le Blog d'efce )
efce
Homme
Statut: Non précisé
Ariège, Pyrénées

Een fout lijntje

Er was een vrouw en het eerste wat opviel was dat ze onnatuurlijk veel – of dik - haar had. Duidelijk was ook dat ze moe was, uitgeput meer. Maar het was nog vroeg, er moest nog het één en ander gebeuren en ze hield er op bewonderenswaardige wijze de moed in. Zeker als je bedenkt dat ze vanaf het moment van binnenkomst een bloedneus had, die niet te stelpen was. Na een half uurtje hield ze het toch voor gezien, nu haar zakdoek verzadigd was en het bloed door haar vingers begon te sijpelen. Vrouwen van die leeftijd hebben soms nog een echte zakdoek.

Radicaal

Daar ben je weer eens onderweg, bepakt met nieuwe impressies die zo vertrouwd overkomen dat ze wel onder routines gerekend moeten worden. Het is het speelveld dat sleets en krap wordt. Alle mogelijkheden beproefd en alle varianten geanalyseerd. En de enige list die je kunt verzinnen vraagt om een kleiner bord.

Geestig

"Hoe lang is het nou geleden dat ik uit de dood ben opgestaan? Ik tel nog in maanden", zegt hij. Aan zijn troebele ogen zie ik dat hier geen woord van gelogen is. De rest ben ik glad vergeten. Misschien hebben we wel een plan gemaakt.

Bij de Chinese kruidendokter

Altijd al gezocht!
Langste weg van eerste peuk
naar laatste ademtocht


Hepkoe: drie regels van 5, 7 en 5 lettergrepen, 11 unieke woorden, de eerste en laatste regel rijmen. Formule van Mhirr, happyvpro.nl.

Rozijntje

Zonet zag ik een vrouw van vroeger. Ze had nog hetzelfde flamboyante kapsel - een royaal uitgevallen vogelnest, waar hier en daar een vuurrode dreadlock uitstak. Maar het gezicht onder dat enorme haar was nu precies een rozijntje.

Proefondervindelijk

>150 gram melkchocolade maakt slordig.

Loopritme

Het is 23.48 uur als ik aanloop en 23.49 uur als ik voel dat ik een prettig loopritme te pakken heb. Om 23.51 uur zet een vrouw in een fleezetrui haar vuilniszak buiten in de Loeff Bergmacher. Ze voelt het weer, dat ergens al iets van voorjaar belooft en kijkt eens tevreden in de lucht. Dan hoor ik glas versplinteren, vanuit het straatje van de Venezolaanse hoeren, direct gevolgd door de stem van een razende kerel. Het trauma dat daar ontstaat omvat ons als een droogvriezende wind. De vrouw haast zich naar binnen. En ik concentreer me op het loopritme. Weg, weg, zo ver mogelijk weg.

Oordeel

"En áls je dan eens een eerlijke man treft, dan is het een sukkel."

Marktplaats.nl

"Meneer, waarom draagt u eigenlijk dameslaarsjes?"

Bederf (1)

Op een lauwe januaridag, precies dertig jaar geleden, fietste ik tussen Westerhoven en Dommelen en droomde mij een toekomst als terrorist.

Onder controle

"Op een dag maak ik daar een toneelstuk van dat niet te spelen - maar enkel te lezen valt."

cirkel

"Ach, wel, ja, heu, hmm, nee, laat maar."

Zeezicht

Wij stonden tot onze knieën in een brei van modder, gebroken stenen en verrot hout. Er was ijzige motregen en het waaide. En de tijd ging onwaarschijnlijk traag en we konden maar niet vinden wat we zochten. Op nog geen drie meter afstand was een raam, dat inkijk bood in een grote kamer – een zaal meer. Aan de muur hingen schilderijen. In het midden zat een prachtige vrouw aan een bureau met een glazen blad. Haar blik ging nergens heen, ze verroerde zich totaal niet. Waardoor de gedachte postvatte dat ze misschien zelf een kunstwerk van een of andere soort was. Ik besloot het ‘Zeezicht’ te noemen.

Afknapper

In 1940 slaat een Spanjaard Leon Trotsky met een ijsbijl op z'n kop. In Mexico-Stad. Trotsky, dodelijk gewond, heeft toch nog oog voor de situatie. Tegen zijn lijfwachten - die de aanvaller te grazen nemen - zegt hij: "Vermoord hem niet! Deze man heeft een verhaal te vertellen." Spannend, tot dusverre. Je verwacht nu uitleg. Waarom een ijsbijl en waarom geen gemakkelijk te verstoppen klein vuurwapen of een knipmes of een telescopische ploertendoder en hoe komt die ijsbijl in Mexico en is daar door iemand heel lang en diep over nagedacht en welke redenering is dan gevolgd en nog veel meer van dat soort zaken die je details kunt noemen, maar die toch vraagtekens oproepen. Niets van dat alles is ergens terug te vinden.

Requiem voor TellSell

TellSell failliet - nachtbrakersverdriet

Dure eed

"Ik zweer je dat het waar is. Op mijn woord als vuilnisman."

In het donker

Van jou wist ik alles. En jij van mij. Tot en met de codes van ons DNA die ons ontwrichten en verbinden. Maar nu zie ik je daar, in een donker uithoekje en in ander licht - en jij mij. Het treft als de bliksem: we weten niets en zo is het goed. Wij hebben het eeuwige leven.

Depressie

"Mijn laatste écht goede idee? Had ik op de dag voordat ik stopte met roken en drinken."

Niet flauw

Hier staat geen stukje over vrouwen die winkelen in de Fietsfabriek.

Het is ook nooit goed

Hij vertelt dat ie eerst iets heel anders deed, maar dat ie nu al een tijdje in de piercings zit. Want dat andere, dat was allemaal routine. En ja, als je eenmaal weet hoe de hazen lopen en dat soort dingen, dan is dat dus al met al niet erg leerzaam en uitdagend meer.
Hij spuugt zijn woorden min of meer in je gezicht. Je merkt dan maar eens uit beleefdheid op dat de piercing-business inderdaad vast veel dynamischer is, terwijl je probeert een wat comfortabelere afstand tot stand te brengen tussen zijn hoofd en het jouwe.
"Mwah", zegt ie dan. "Daar moet je je ook niet op verkijken. Het is tachtig procent tepels. En als je er één gezien hebt, dan ken je ze allemaal wel zo’n beetje."

Onbreekbaar

"Echt?"
"Absoluut."
"Dus ik kan…"
"Je gaat je gang maar."
….
"Oh, kijk nou!"
"Já hoor! Breng je ‘m zelf even terug naar de winkel?"

Ode aan Eindhoven

Daar troffen wij in de oude platendoos zomaar een ode aan Eindhoven. Op de LP 'God's Favourite Dog'. Door de Butthole Surfers. Maar toch.

Edele viervoeter

"Dus als ik dat even snel uitreken, dan heb jij in je leven al ruim anderhalf paard opgegeten."

Het geloof

"Ik? Nergens in. Niet eens in het toeval."