Opgelucht

Mijn gebit. Daar hadden we het over. Twee rijtjes errors & omissions in nogal bonte kleurstelling. Daar is natuurlijk best nog wat aan te doen. Maar alles heeft z’n prijs. Tienduizend – minstens, dachten we zo. Ik keek er wat moeilijk bij, denkend aan lange dagen vol bloed en pijn en gruwelijke geluidjes. "Je ziet het goed", vond ze, m'n gezicht lezend. "Waardeloze investering. Zul je altijd zien - dat je kanker krijgt als ’t net klaar is." Zo had ik het nog niet bekeken, maar ik onderschreef het graag.