Ik zeg nix meer

Conclusies

laissez faire, laissez passer. zelfportret in vier woorden. cliché. Ik weet het. maar géén maniertje. mag je best eens jaloers op zijn. totdat zich een echte conclusie opdringt. handelen onontkoombaar wordt. want dan – ja dan - krijg ik verschrikkelijke hoofdpijn. vijf paracetamollen per jaar kost mij dat. dat weet ik precies omdat ik jaarlijks één nieuw doosje koop. in november. vandaar.

Dat schiet al op

"Mensen als wij, die scoren niet".

Binnenkomertje

De tijdelijke versterking is amper twee uur binnen en heeft al kans gezien een bak yoghurt, een banaan én een gevulde koek naar binnen te werken. Met de mond vol wijst hij op de gevaren van het roken (toch al niet zo’n lolletje in regen en ijzige wind). Een man van mijn leeftijd, vindt ie, zou toch eigenlijk... Maar goed, je wil eens vriendelijk zijn – vormelijk is het betere woord – dus je vraagt of er nog wensen zijn voor de lunch. Jazeker: een gerookte makreel, dat zou ‘m wel smaken, en een aspirientje graag.

Klassiek

“Bel je me nog eens?”, vraagt het meisje. De jongen kijkt over haar schouder en stippelt z’n vluchtroute uit. “Misschien”, zegt ie. “Misschien, maar ik denk ’t niet.” Uit het meisje komt één zo’n klassieke snik. Maar ze houdt zich goed.

Ontregeld door de juf

Onderwijs in rep en roer, want wat te doen met het extraatje? “Ze willen natuurlijk niet dat scholen straks geld uitgeven aan mooie vrouwen”, zegt de krant. Hé…wat? Oh nee, kijk nou! “…mooie gebouwen”, staat er. Gewoon, “mooie gebouwen”. Helemaal mee eens - natuurlijk - géén geld voor mooie gebouwen. Het zou me ook wat worden - zeg - als de bonden zich nou ook al…

Leermoment op een roltrap

“…een gemiddelde volwassene poept in 250 dagen vrijwel precies één keer z’n eigen lichaamsgewicht, dat is gewoon een feit. Bij kinderen gaat dat ééns zo snel en bij bejaarden ééns zo langzaam. En als je dat weet dan kun je dus op de achterkant van een bierviltje best…”

Jarig

- EFCE, gewetensvraagje. U doet hier nu alweer een vol jaar uw ding. Heeft u daar nog iets nuttigs van opgestoken?
- Welzeker! Schrijft u maar op: Wat vandaag niet komt, komt morgen ook niet.
- Tsjee...
- Ja, ik kon het eerst ook moeilijk geloven.

Puberen

Dat zal vast een hele straf geweest zijn, maar van-de-week zag ik mezelf ineens als 15, 16 jarige op dat bed liggen met die synthetische sprei en met een kopje thee en een blowtje en ‘Die Sendung mit der Maus’. “Héhé…héhéhé…héhé”. Ja, zo klonk dat ongeveer.

Coffeeshops

Oudegracht, 9.35 uur. In de ene zitten de muismeisjes al driftig met Airbook en latte te werken aan hun nakende burnout. Voor de andere groeperen zich de eerste medelanders bij een gesloten deur. Morrend. ‘Open: 9.30 uur’. Het staat er toch duidelijk. Het personeel heeft zich vast verslapen. Zij niet. Geen tijd te verliezen.

Het gemak van postorder

“…dus die overleeft het niet. Kom ik daar de volgende dag. Iedereen in shock, dat begrijp je, z’n vrouw, z’n kinderen, en allemaal mensen die ik niet zo ken. Z’n moeder zit er ook. Arm mens, het is ook tegen de natuur, als je kind éérst gaat. Je weet gewoon niet wat je zeggen moet. Dus ik geef iedereen maar koffie, maak de asbakken leeg, doe open als er gebeld wordt en zo. Staat er op een gegeven moment een koerier aan de deur, met een doosje. Voor hem. ‘Veel plezier ermee’, zegt ie, met van die pretoogjes. En ik denk nog bij mezelf: daar moeten ze later maar eens naar kijken. Maar z’n vrouw ziet me met dat doosje, pakt het af en loopt ermee de kamer in, terwijl ze het openprutst. Staat ze daar ineens tussen al die mensen met zo’n lelijke, paarse buttplug in d’r hand. Je ziet ‘r eerst kijken van: ‘hé, wat krijgen we nou?’ En dan natuurlijk huilen, hé? Verschrikkelijk, met van die lange uithalen… En ik moet zeggen: dat had ik ook nooit achter hem gezocht…”

Gymnasiaste te Eindhoven

"Ons mam is kei-aangefikt."

Verloren voorwerp (2): handig weetje

"Sleutels, kleding, brillen en paraplu's worden heel vaak verloren en gevonden."

Verloren voorwerp

"Beschrijf het voorwerp zo goed mogelijk zodat de gemeente het kan herkennen op het moment dat het voorwerp is gevonden." Lief hé?

Half zo klein

“Moeilijk te geloven dat iemand half zo klein kan zijn en toch zo slim.”

Overdaad schaadt

Ik weet in de stad een paar hele mooie losse-klinker-plassen. Dat is nog geen kleinigheid, want ze zijn er wel, maar je ziet ze niet. Als je er met het juiste, stevige tempo overheen rijdt, dan jaagt zo’n losse-klinker-plas een lichte trilling door je fiets en het klinkt alsof er een rij dominostenen omvalt. Voor een echt lekkere losse-klinker-plas fiets ik wel eens om. Het beste resultaat wordt bereikt met niet al te hard opgepompte damesfietsenbanden. Twee prachtige losse-klinker-plassen vind je bijvoorbeeld in de Lange Elisatbethstraat – één op de hoek bij de Bakkerstraat en één ter hoogte van een winkel die Tango heet. De Troelstralaan is onlangs omgevormd tot een losse-klinker-zee. Maar dat blijkt bij nader inzien teveel van het goede.

Moeder weet raad

Het werd een nogal lastig gesprek en als er nu nog woorden zouden vallen, dan moesten het wel harde woorden zijn. Maar met één handige draai van moeders waren we eruit: "Weet je wat? Ik heb nog drie soepkippen over. Als jullie die nou eens meenemen?"

Armageddon

"Crisis compleet, vertrouwen verdampt", kopt de krant. Kan waar zijn, toch had ik me Armageddon nét iets anders voorgesteld.

The Baltimore fire of 1904

This message is sponsored by Redwing Pestcontrol.

Stadsdichter

Nu is er sprake van dat Utrecht een stadsdichter aanstelt. Een geweldige job, lijkt me, die richting geeft aan bijna alles. Doelloos een beetje door de stad fietsen of in het café hangen? Neehee, de stadsdichter is aan het werk! Bovendien denk ik dat de stadsdichter een direct lijntje krijgt met brandweer en politie, om – als ooggetuige - heldendaden te bezingen of doden te betreuren. En dat lijkt mij wel wat. Ik zou dat ook goed kunnen, denk ik, want ik heb een behoorlijk sterke maag, zodat ik het allemaal van dichtbij zou kunnen bekijken en beschik toch ook over voldoende gevoel voor drama om het eea aanschouwelijk te maken. Komt nog bij dat ik mijn stadsdichterlijke klassiekers ken, waarvan ik - met Bob Dylan, dus ik ben in goed gezelschap - The Baltimore Fire of 1904 één van de mooiste vind:

"Fire, fire," I heard the cry,
from every breeze that passes by;
All the world was one sad cry of pity.
Strong men in anguish prayed,
and calling loud to heaven for aid,
While the fire in ruin was layin'
fair Baltimore, the beautiful city.

Maar het zal wel weer Ingmar Heytze worden.

Huisarts schiet te hulp

"Omdat u té gezond bent om goed ziek te worden, wordt u ook nooit echt beter."

De laatste Dag

Op de eerste Dag kon je 'm al zien aankomen. Daar stond me een legertje van
multimedia-, marketing- en fullfillmentconsultants en consumer-generated-content-goeroes en data-miners en business- en IT-architects en méér, nog veel meer. Alleen journalisten en advertentieverkopers waren nog even in geen velden of wegen te bekennen. Die zouden ook alleen maar in de weg lopen bij het bouwen aan een sluitende Business Case.