Fucking Efteling

In de lift stapt een vrouw die Petra heet (want dat staat op haar badge). Ze draagt een smetteloos kantoorwerkpakje. Sterke vrouw ook: haar loodgieterstas - maar dan voor dossiers en aktes en projectenspullen – trekt stevig aan haar rechterhand. Toch zet ze ‘m niet neer. Ik moet heel hoog, zij ééntje lager – en daar gaan we. Boven ons is gerommel en geknars te horen. De lift schokt en schommelt, houdt steeds een beetje in en maakt dan weer vaart. Gaande de rit wordt Petra’s hoofd rood. Ik denk: van schrik. Maar dan trapt ze met de punt van haar schoen zo hard ze kan tegen de wand van de lift, pakt de noodtelefoon en schreeuwt in de hoorn: "Het lijkt hier de fucking Efteling wel!” Dan gaat de deur open en ze loopt weg. “Fijne dag”, zegt ze nog. Want dat is gewoonte, hier.