Café Click

In mijn verbeelding wordt dit café gerund door twee uitbaters. Ik zie ze in vergadering bijeen, nadat de schamele overnamesom is overgemaakt aan de zoveelste eigenaar op rij die - een illusie armer en een restschuld bij de bank rijker – met de staart tussen de benen is afgedropen.

De nieuwe eigenaars zien het ook wel: wie heeft er oog voor een café, op deze ongelukkige locatie aan de binnenring van Gent, ongeveer dáár waar het van twee- naar éénbaans overgaat en waar weldenkende chauffeurs toch meer met elkaar bezig zijn dan met koude pinten. De mannen zijn er al gauw uit: er moet iets met de gevel en dan is alarm-geel zonder twijfel de beste kleur, de kleur van omleidingsborden en ander onraad op de weg. En een tekst, er moet een eigen tekst bij, want de brouwerij ziet zo weinig brood in de hele onderneming dat er niet eens een neonreclame af kan.

Buiten klettert de regen de stoep schoon. Binnen speelt “Belle en het Beest” op het grote scherm. Aan de bar zitten twee mannen over hun bier gebogen, op een ruime meter afstand van elkaar. Het zal de uitbaters die middag weinig moeite hebben gekost hun belofte waar te maken.