Blauwe hond

"Weet je, in feite is het bijna altijd diepstil en dat was toen ook, we lagen dus in een droge sloot te wachten op ik-weet-niet-wat en dat duurde denk ik zeker al twee uur, dat weet ik nog, omdat het zo’n beetje donker begon te worden, totdat ik ineens onrustig werd omdat ik een hond zag die over het veld liep en die hond was helderblauw - alsof ie een blauwe jas aan had, dacht ik nog bij mezelf - en hij kwam als een speer op ons afgerend – we schrokken ons allemaal te pletter - totdat ie vlakbij was, hij kwam in de schaduw en ineens was ie gewoon zwart. Hij liep ons zo voorbij; ik denk niet eens dat ie ons gezien heeft."