De onopvallende cowboy

"Al gehoord? Hij is dood. Vanmorgen is hij door de brandweer uit z’n appartement gehesen. Moet er al weken gelegen hebben." Ik weet nergens van. "Kom op, die man van drie huizen verder, een jaar of vijftig, en hij liep altijd met die cowboyhoed." Er komt me niets voor de geest. Een cowboyhoed, je zou denken: dat valt toch op.

Eerder Verworven Competentie

Ergens in mijn loopbaan heb ik geleerd echt te slapen aan een bureau, waarbij het lijkt alsof ik diep nadenk.

Van geluk gesproken

Uit mijn dode hoek duikt een bloedmooi meisje op. We missen elkaar maar nét. Ze knikt en lacht en ik knik terug en grijns een beetje. Heel even zijn we samen gelukkig.

Videoconference

We worden op bijtende toon toegesproken door een dame vanuit Parijs. Ook de lichaamstaal in beeld is duidelijk. Probleem is dat we werkelijk geen idee hebben van wat ze zegt. "Berflurlleli pru follestiekre, is that understood?" Op een voorzichtig verzoek om verheldering barst ze uit: "You must flegleuer tyeu proliuetsel now!" Zo gaat dat nog even verder. We nemen dan maar afscheid van elkaar, nadat ze ons mimisch nog op het hart heeft gedrukt niet van haar orders af te wijken en snel met resultaat te komen. Na het verbreken van de verbinding, is het aan onze kant even stil. Gelukkig neemt de hoogste baas zijn verantwoordelijkheid: "Briljante ideeën, wel. Maar hou ze even buiten de notulen, want voor je het weet krijgt het allemaal z’n eigen dynamiek."

Van top tot teen

Een slordige Slavische bekijkt me van top tot teen. Ik denk – heel kort - aan haar welzijn, zij aan mijn welvaart, stel ik me zo voor.

Kwestie van identiteit

In een villaparkje dat in hoofdzaak bewoond wordt door een mengsel van vrolijke fabulanten en vileine leugenaars werd je staande gehouden. ‘Papieren, alstublieft.’ Er werd hoofdschuddend gekeken naar de identiteitssnippers die je voor het grijpen had. Hoe graag had je niet met je hele hebben en houden in één paspoort gepast? Of liever nog: in één woord.

Nachttherapie

Ik kreeg een brok klei en een vrije opdracht. Ik maakte er twee mannetjes van - niet al te precies - maar je zag gelijk dat je met de één wel een mooi potje zou kunnen schaken en dat je met de ander kon lachen.

Errors & Omissions

Mij is te verstaan gegeven het volgende recht te zetten: voornoemde bril is geen Dior maar een Calvin Klein.

Netwerk

Ik ken een man die usability consultant is en ik ken een vrouw die een Dior-brilletje draagt met vensterglas er in.

Schoon op

We hadden drank en sigaretten en volop eten en bij vlagen toch honger en dorst en ruzie om een fietsklem en vette roddels over beste vrienden en seks met vlekjes en inzichten die alweer kwijt zijn en het beste met elkaar voor en niks voor elkaar over en alle tijd en jazz en blues en Joy Division en slaapgebrek en nu is het allemaal schoon op.

Gat in de markt

"...kinderboeken met een open einde. Die bestáán dus gewoon niet."

Brieven van God

Ergens in mijn huis weet ik een oude Albert Heijn-tas vol met brieven van Jaap, die Jezus was, aan mij, in wie hij de aartsengel Gabriël zag – en dus de facto zijn verwekker. De meeste brieven zitten nog ongeopend in de envelop en zullen nooit gelezen worden. Er zijn 70 x 7 x kansen op vergiffenis voor een harteloze vader, staat ergens in een brief die op zondag wel gelezen wordt.

Bij de tijd

"Het is 9 uur en 32 minuten", zegt een omfloerste stem. Dat komt zo. Omdat je er nog niet aan toe bent alle decorum los te laten, heb je je een nieuw model spijkerbroek laten aansmeren. Met een nostalgisch tintje, want hij is laag en heel, heel strak. En nu heb je dus die Nokia-mevrouw op zak die je te pas en te onpas vertelt dat het nog niet te laat is.

Door de knieën

Hoe die ober was genaderd is me een raadsel. Maar nu dook hij tot mijn schrik plotseling op onder mijn oksel en zei: "Kaas. Hoe staat u tegenover kaas?"

Hoofdrekenen

Er zijn zo’n 5 miljard mensen. Die wegen gedurende hun levensloop gemiddeld rond de 45 kilo, schat ik. Op elk gegeven moment is er dus zo’n 225 miljard kilo levende mens op aarde. En als die mensen nu gemiddeld zo’n 65 jaar worden. Dan is er dus ook altijd 3 miljard kilo niet-levende mens.
Of je er wat aan hebt weet ik niet, maar zo verdrijf je de verveling op de fiets in de sportschool. Er zijn wel mensen die de Panorama lezen. Dat werkt ook.

Het elftal

"We werden dus steeds voor een week met z’n twaalven de bossen in gestuurd, en die keer was er een Rus bij, wat een risico was voor ons allemaal, en dat wist die Rus ook wel, want als ze hem te pakken zouden krijgen, dan was het goed mis – maar goed – hij was een hele behoorlijke scherpschutter zeiden ze, en die kun je er in zo’n situatie wel bij hebben, al was het ook zo dat hij té bang was gepakt te worden en last had van de hitte, waardoor hij teveel dronk – we dronken trouwens allemaal teveel, maar dat kwam van de verveling – ja, je blijft je afvragen of dát hem nou fataal is geworden, toen er ‘s middags een patrouille van hun vlak langs ons af kwam schuifelen - en wij als versteend in de bosjes lagen, want het waren er echt te veel om ze aan te pakken en we hadden ook niet echt iets verloren daar - dus waarom zouden we, totdat ze ver genoeg weg waren en we weer op konden staan, behalve Louis dan, zo noemden we iedereen die een té moeilijke naam had om makkelijk uit te spreken, hij lag daar met het schuim op z’n mond en na een paar minuten stopte hij helemaal met ademen, volgens de chef had ie zelf een gifpilletje ingenomen vanwege de schrik en waren we nu een elftal zonder wissels. De chef was gek van voetbal, weet je."

Verstandige schoenen

Er was eens een vrouw met verstandige schoenen. Die gaf een wit kadetje aan de statenloze Palestijn bij de deur van Albert Heijn. De Palestijn was zichtbaar verrast. Omdat hij gewend was kleingeld te krijgen in plaats van witte kadetjes, misschien.

Pas op voor Corbijn-imitators

Een foto gezien van toen ik dood was. Ik lag er gelukkig netjes bij.

Ingeburgerd

"Loverboy? Dat beschouw ik als een geuzennaam!"

Tegenvoeters

"Wist je dat veel inwoners van Tasmanië – om zichzelf te zien - hun wereldbol zuidpool-boven in de standaard steken?"

(voor m'n zusje)

Autoritaire opvoeding

"Niet kijken. Zien!", baste Armando vanaf een spijker aan de muur. En ik zag het.

Het interview

Dit gesprek zou een hele andere wending krijgen, als ik haar nu ineens kuste. Dacht ik.

Doen we nog een flesje?

Ik loop in het donker op blote voeten naar de schuur en glijd uit over een slak. "Dat zal je leren", mompelt de kat van de buren, die vanaf de schutting toekijkt. "Wat, wat zal me leren?" Maar de kat maakt er geen woord meer aan vuil.

De volgende ochtend word ik wakker met twee bulten op mijn voorhoofd. Ik weet zeker dat daar horentjes uit zullen groeien. Vertwijfeld grijp ik naar mijn stuitje, maar dat is nog onveranderd. Een laatste kans, voel ik. Ik neem mij voor vanaf nu Goed te zijn voor mens en dier.

Huisgemaakte regenboog

Na drie dagen in snelle modus mijn contactlenzen ingezet te hebben ziet de wereld er nu anders uit. Verkleurd, vervormd en met hier en daar een regenboog.

Toch maar niet

Hier had vandaag een stukje moeten staan met als titel 'Koortsdag'. Maar halverwege het schrijven, moest ik er zelf al bijna een beetje om huilen.

Logica in het verkeerde café

"De pijn viel reuze mee, het was gelukkig een verdwaalde kogel."

(De Kat, 1985)

Het damesgesprek

"…en dát vindt jij porno?"

Zelfbenoemd orakel zwijgt

"Och meneer, als de deurwaarders van het ziekenhuis achter je aan zitten, dan vergaat de lust je wel."

Opzichtig ongeluk

"In het droge seizoen wordt de waterbuffel ook wel als voedsel gebruikt."

De la

Sleutels die nergens meer bijhoren, groezelige lucifers, een knikker, een biljet van 1 dollar, drie lege pennen en een condoom voorbij zijn houdbaarheidsdatum. Niet echt museaal.

Bij het stoplicht

Een dame met een weer-en-wind-bestendig kapsel en een wijs rood brilletje trekt haar neus op, tuit haar lippen en spuugt geroutineerd een groene klodder op de grond.

Schaapjes tellen

Ik word achternagezeten door een schaap. Totdat ik te moe ben om nog te rennen. Het schaap haalt me nu in, houdt halt en likt één keer over mijn hand. Zonder verder naar mij om te kijken, wandelt het daarna op het gemak verder.

Wederopstanding

Vandaag zag ik hem voor het eerst weer, na zijn hartaanval in juni. Hij had, zoals altijd, een aandoenlijk verhaal voor zijn mannen. Nieuw was dat hij er nu een beetje bij zweefde.

Waarom managers blije mensen zijn

"Die flow chart maakt duidelijk dat we over een maand of 7 licht zien aan het einde van de tunnel."

Welgemeend advies

In mijn strandtent bakt een dame frietjes en worst voor half Duitsland in een T-shirt met opschrift: "Eat More Rice".

Frontnieuws

Bron in de frontlijn vertelt mij dit: alle supermarkten verkopen halve liter blikken bier voor tussen 35 en 39 eurocent. In hostels en parken worden de dagprijzen nauwgezet gevolgd, zoals elders in de stad mannen de prijs volgen van olie, goud, opties of derivaten. Keuzes worden gemaakt op basis van prijsafronding. 37 cent is gelijk aan 35, 38 aan 40. Scheelt een muntje en dat muntje is het begin van het volgende blikje. Daar loop je als homo economicus met tijd als enige asset wel een blokje extra voor.

Tegelijk worden in kantoren ergens aan de rand van de stad de sommen gemaakt: de conversie van bier naar geld, gaat die eigenlijk wel snel genoeg?

Een dodelijke omhelzing. Maar hé, er vloeit geen bloed.

Vraag voor onderweg

Waarom dragen grote mensen eigenlijk geen hoed meer?

Een goede gelegenheid

"...mooi, hier kunnen we in alle rust samenspannen."

Straatpraat (2)

"...het is de billenman in mij die hier spreekt."

De ijdelheid voorbij

Verbijsterde blikken als de twee voortanden van de voorzitter kletterend op de vergadertafel vallen. De zin die ze uitspreekt komt sputterend tot stilstand. Schijnbaar onverstoord raapt ze de tanden op en zet ze met een geroutineerde beweging terug in haar kaak.

In het voorbijgaan

"...weet je, elke keer als ik je zie, lijk je méér op Mussolini"

Het filmfestival

Een paar verklede mensen in de motregen en een (1) stretched limo verzameld voor de deur van Stairway to Heaven.

2 oktober 2007

Gedroomd geheugen

Dat je zit te zoeken naar een naam bij een gezicht dat je verwachtingsvol groet en een soort gesprekje met je aangaat. En dat je dan uit arren moede maar zegt: "Aardige tattoos, trouwens". En dat die ander dan antwoordt: "Oh dat? Dat zijn geen tattoos. Die kruisjes gebruiken ze om te mikken als ik bestraald wordt." En dan, ja dan pas, schiet je de naam te binnen. En het hele verhaal dat erbij hoort, trouwens. Thanx for nothing, kutkop.

27 september 2007

Straatpraat

"Ik ga verder waar Bruce Lee gestopt is"

20 september 2007

En dan ga ik dus vloeken

“Niets is hier wat het lijkt. Wel is alles precies zoals het is.”

17 september 2007

Gent: l'heure bleu

Buiten licht de lucht op: l’heure bleu. “Het leven gaat voort, vandaag wéér een dag.”

13 augustus 2007

Zakeneten is gewoon werk

"I’d like a quattro stagioni, but I DO need to change it’s configuration”

16 juli 2007

Werelds

Mooi feest. Een volkomen spannings- en pretentieloos gesprekje met een vijfdegraads bekende. Koetjes, kalfjes. “Hoe heette je ook al weer?” “Jij werkte toch vroeger met die-en-die?” “Oh, nu met zus-en-zo?” “Nou, die kan er inderdaad ook wel wat van hoor.” En zo verder. De koek is op. Ik zoek naar een mogelijkheid om het gesprek op een vriendelijke manier te beëindigen. Maar zij vindt ‘m eerder: “Sorry hoor, even een pilletje nemen. Dan communiceer ik beter.” In mijn hoofd speelt mijn moeders mantra: “wat een wereld, jongen, wat een wereld”.

13 juni 2007

Waarom het OV gemeden dient te worden

Scholier tegenover mij in de stadsbus: “Goh leuk, u lijkt op die meneer die gisteren op TV was. U weet wel, die moordenaar.” U! Nou ja...

30 maart 2007

Dit zijn Hepkoes

De drie tegeltjes bevatten Hepkoes. De Hepkoe is een prachtig verzinsel van Mhirr (HappyVpro.nl). Ze bestaan uit drie regels van 5, 7 en 5 lettergrepen. Ze bevatten 11 unieke woorden en de eerste en laatste regel rijmen. Ik heb me er een tijdje enorm mee vermaakt. Mhirr is ook verantwoordelijk voor het bakken van de tegeltjes, die je in de onderstaande berichten ziet. Waarvoor dank!

Ardet Nec Consumitur

De lekkerste frieten

Maar er toch niet helemaal gerust op.

Dat was vout

Ohh. Origineel!

De Wet op de Weerkorpsen. Ik dacht dat ik die zelf verzonnen had. Blijkt ie echt te bestaan, al sinds 1936.

16 februari 2007

Het Mosselkantoor

"Het Mosselkantoor is in feite de afdeling Mosselzaken van het Productschap Vis."

12 februari 2007

De stresstest

Het is dinsdagmiddag, het is niet koud buiten en ik heb alle tijd.

30 januari 2007

Een klein succesje

"Lazy, overpaid underachiever"

Na zo'n weekend

“ik ben zo moe, zooo moe. Ik heb vast kanker.”